Nieuwsoverzicht

Grootste Paardenvierdaagse van Nederland start voor de elfde keer

De nieuwe geur is nog niet ontdekt door Coco Chanel, Nina Ricci of een andere parfumeur van naam. Toch is het de meest opwindende en exotische lucht die op het terrein aan de Officiersweg in Epe door de warme zuidenwind wordt verspreid. Herkenbaar zijn de geuren van hooi, zweet, citroen, paardenmest en azijn, die zowel de paarden als de ruiters en menners soms in vervoering brengen.

Saskia Gulikers weet haar steigerende paard amper in bedwang te houden en heeft grote moeite om er op te komen. Haar tienjarige ruin Tiego is nog niet zo vaak mee geweest naar de Eper Paardenvierdaagse en vindt het allemaal 'erg spannend'.

De hitte, de wapperende vlaggen, de trailers, de hinnikende en briesende paarden, die al bezweet zijn voordat de eerste tocht begint. Ze worden zo goed mogelijk beschermd tegen de steek van allerlei vliegend ongedierte en Tiego is ingesmeerd met 'Vlieg weg, Mug weg', dat ruikt naar muskus. Als de amazone uit Wilp eenmaal op zijn rug zit, kalmeert hij en loopt even later doodgemoedereerd naar de start.

Op rolletjes
Nederlands grootste recreatieve paardensportevenement loopt op rolletjes. De organisatoren hebben elf jaar ervaring en kennen het klappen van de zweep, hoewel voorzitter Peter van der Oest eigenlijk meer verstand van varen heeft. Met standplaats Den Helder koos hij het zeegat aan boord van Nederlands meeste oorlogsbodems met als taak mijnbestrijding en verbindingen. Toch verhuisde kapitein-luitenant Van der Oest direct na zijn pensionering naar Epe ('genoeg water gezien voor de rest van mijn leven') en trad toe tot het bestuur van de EP4D, waar grote behoefte was aan leidinggevende capaciteit en organisatietalent.

Oud-zeeofficier Van der Oest dirigeert de paardentrailers op de eerste dag van het evenement dan ook met vaste hand naar een standplaats en staat ondertussen via de portofoon in verbinding met de andere organisatoren en vrijwilligers. 'Gebrokken disselboom vlakbij de start', krijgt hij door en stuurt er iemand naar toe.

Maar de koetsier heeft inmiddels zelf al voor een oplossing gezorgd, de verbinding gelast en daarna doorgereden. 'Klapband op de zwijnenroute', ontvangt route-commissaris Albert Scholten uit Epe. Met zijn four-wheel is hij snel ter plekke om de schade op te nemen en voor transport van twee fjorden en de bemanningvan het rijtuig zorg te dragen.

De politie heeft weinig te doen bij zo'n perfecte organisatie en wijkagent Willem Brink komt eigenlijk alleen maar even langs om bij te praten. 'De ruiters en menners rijden voor hun plezier en houden zich aan de regels,' vindt hij. 'Bovendien hebben ze tegenwoordig allemaal een ruiterbewijs.'

Pleisterplaats
Halverwege de route is op het Landgoed De Dellen een pleisterplaats ingericht om mens en paard een moment rust te gunnen. Met worst, frisdrank en water.

Rianne Wisselink uit Winterswijk staat naast haar 900 kilo zware merrie Duchesse. De Bels, die nog voor de ploeg heeft gelopen bij een boer in de Achterhoek, is kletsnat van het zweet. 'Hé, dat is wel maatje zeven,' roept een kenner, wijzend naar de enorme hoefijzers.

Sponsor Arie Oudesluis uit Vaassen zit ontspannen achterin zijn wagen en de ruin Dennisson staat in rust. Oudesluis sponsort niet alleen, hij rijdt ook mee en zegt een mooi weer rijder te zijn. 'Je komt op plaatsen waar je normaal niet mag komen. Daar moet je wel van genieten,' vindt hij. Dat is Arhemmer Gerrit van den Dool helemaal met hem eens. Toch is hij wel het een en ander gewend op het gebied van natuurschoon en rijdt op de Posbank, de Imbosch en de Zeven Heuvelen rond Arnhem. Het was echter niet tot hem doorgedrongen dat ook de Eper Vierdaagse over zeven heuvelen voert. Pas later, als hij over de Zeuvenbargweg rijdt, beseft hij het, hoewel de toppen er vlak zijn en de dalen ondiep.

Bron: De Stentor